HOe was ushuaia?

Onderstaand bericht probeerde ik in Ushuaia zelf op de blog te plaatsen, maar de hotelcomputer blokkeerde de blog van Line.

Ik zet het er nu op, ook al zijn we lekker thuis.

Line zal daarna nog het verhaal van onze laatste dag in Buenos Aires en de thuiskomst vertellen. Op die manier kan haar blog mooi afgesloten worden en zit haar avontuur erop.

Mieke

Ushuai: 28 december

Stilletjes aan komt het tot een eind. we zitten nu echt op het einde van de wereld: el fin del mundo.
Maar het is hier zo mooi , zo mooi ! echt waar, een mens komt hier tot rust. Het enige wat niet leuk is, als je hier woont dat is het weer. In de winter heel koud,maar dat mag , maar in de zomer is het ook niet zo een mooi weer. De zon is er soms bij, maar de wind blijft koud en soms regent het dan weer en dan weer zon ... heel afwisselend, maar je kan hier nooit echt in topje of short lopen.
Op 1dagkan je hier alle seizoenen meemaken zeggen ze, het weer slaat om in 1 vingerknip.
Maar het brute van de natuur is hier zo schitterend, zee, bergen, wouden... het lijkt wel nieuw - zeeland, heel vergelijkbaar met de foto's die we van Matti en Sam zagen.
Vandaag hebben we het nationaal park bezocht. Gewandeld, genoten van de prachtige vergezichten. We waren in het postkantoor van el fin del mundo en we stonden op het eind van de panamerican highway.
We bezochten dan ook de gevangenis van ushuaia. De ARgentijnen zonden alle misdadigers naar hier, omdat ushuaia moest groeien, en niet veel mensen wilden hier komen werken en wonen. dus moesten de gevangenen alle werk doen. Treinsporen aanleggen, gebouwen, enz...
Ze hebben het later, onder Péron gesloten omdat hij vond dat elk mens recht had op een waardig leven ook al was hij gevangene. Het was daar ijskoud in de winter.
Het gebouw is ook gebruikt geweest in de falkland oorlog tegen Engeland. De ARgentijnse soldaten, (kinderen van 18) verbleven daar voor ze naar de malvinas vertrokken. Op de muren waren hele verhalen geschreven door hen, ze gingen hun dood immers tegemoet want Argentinie was helemaal niet voorbereid op zo een grote oorlog. Maar je kan niks meer lezen van hun verhalen, het was te triest en men heeft alles overschilderd.
In de bovenste gang van cellen is een tentoonstelling van alle poolexpedities die er al waren vroeger. Ook die van baron de Gerlache. Twee cellen vertellen over hun expeditie. Er liggen boeken in het vlaams die hij geschreven heeft. Leuk om te zien.
Morgen gaan we met de katamaran varen. Een kleine excursie op het Beagle kanaal.
En dan richting BA, om daarna terug te komen bij jullie.

Groeten, Mieke