adembenemend Iguazu

Een berichtje van Mieke, weer fris en monter onder de levenden. Amai, wat was ik ziek... een indigestie de max zulle. Met alles erop en eraan. Gelukkig was het de volgende dag beter en kon ik mee op uitstap naar de watervallen aan de Braziliaanse kant. De grens over: dus nu hebben we ook een stempel van Brazilie. :-)
Het moet gezegd... De watervallen zijn grandioos. Veel lawaai, veel gestuif van vallend water, een prachtig stukje wonder der natuur.
Maar vandaag bezochten we de Argentijnse kant, de gargante del diablo en daar werden we toch pas echt stil van. Geen woorden hiervoor echt niet. Je voelt je zo nietig als mens dan, je kan er uren naar kijken, de schoonheid en de kracht van water in al zijn grootsheid...
We gingen ook met een boot tot vlakbij de watervallen. Dat is niet te doen! Je vaart onder een reuzedouche! De waterdruppels prikken op je huid, slaan keihard in je gezicht, je bent nat van kop tot teen, we hebben gelachen, geroepen, een unieke ervaring!
Het weer is tropisch warm dus we droogden snel genoeg op.
Later in de middag hadden we wel een tropische regenbui, kletteren en donderen, maar het blijft warm. Geestig wel.
Enkele leuke dingen nog om te vertellen:
- Gisteren bij het weer binnen komen vanuit Brazilie in Argentinie werd er een beetje moeilijk gedaan. Reden? De paspoort van ons Line. Zij heeft een visa van 6 maand, een studentenvisa, die bijna verlopen is. Ze vonden het vreemd dat zij nu net even over de grens ging en dan weer terugkwam. Ze verdachten haar er even van, van slim te willen zijn en zo het land weer binnen te willen komen voor een lange tijd.... Gelukkig heeft onze gids het kunnen uitleggen. En alles was oké.
- Matti vroeg zich ooit af of die watervallen altijd zoveel water hebben. Iets wat wij ons ook afvragen na ze gezien te hebben. Het water komt van Brazilie en van de regen. In 2006 stond het hier echter droog. Het had niet genoeg geregend, en er waren dus geen watervallen. Dit moet echt heel raar zijn geweest.Misschien kan je dit wel vinden op youtube.
- Caroline is zot van beesten, dat weet iedereen. Hier lopen er goatimundis rond. Familie van de rancoon. Mooie beestjes met lange snuit en lange staart. Op onze weg liep een hele familie met kleintjes. Ene vond de rugzak van Caro zeer interessant. Was er niet van weg te slaan. Er zaten nl. beschuitjes in...
Caro kon het niet laten en zette de rits van haar rugzak een klein beetje open. Dat was voor dat beest genoeg om met de kop in de rugzak te kruipen de hele zak open te trekken en met zijn poten de hele pak beschuiten te stelen. Dit duurde amper een second of 5. Snel weg waren ze met z'n allen... heerlijk smullen zullen ze gedaan hebben.

Morgen vertrekken we richting Calafate. Wij vieren Kerst op het Zuidelijk halfrond een uur of vier later dan jullie. We zullen aan jullie denken en sturen onze warmste wensen op.
Tot over een goeie week. Zoenen en groeten van ons allen.
Mieke