We sliepen zaaaalig deze nacht, ons bedje was welkom. Rond 8 uur deze tijd waren we al wakker en na het ontbijt - allemaal zoete koekerij- vertrokken we richting casa Pozzi. Onderweg even langs de plaatselijke supermercado gepasseerd en daar waren al een heleboel mensen die ons aanspraken om te vragen of wij de ouders van La belga waren. Iedereen kent iedereen in dit dorp. Bij de Pozzis zaten we samen gezellig buiten en voelen we ons echt op ons gemak. We merken echt dat Line een deel van hun gezin is. Ze plagen haar en zij doet lustig mee.
We kregen een lunch aangeboden. Ons neen , dank u, wordt niet aanvaardt. Nadien een ijsje van dulce de leche. Lekker.
Margaux uit Belgie was ook overgekomen gisteren en is blijven slapen bij Line. Ze genoot mee van ons gezelschap en toen haar mama haar ophaalde was het even moeilijk. Zij blijft hier nog een tijdje hangen en zal Line missen.
We voelen dat Line hier echt een tweede thuisland vond. Jullie zouden haar moeten horen vertellen over het dorpslied van Bigand, mate is een dagelijks ritueel voor haar- oei oei, thuis zullen we dit moeten overnemen, de mate kruiden zitten al in de valies- het volkslied zingt Line uit volle borst mee, kortom haar tweede leven hier.
Line nam ons mee op een tochtje door het dorp. We bezochten haar schooltje en ontmoetten de directrice. Zij was vol lof over Line. We kregen het park te zien, het station, het openlucht zwembad... maar op dit uur - 14.30 - was alles doods en leeg. De bevolking komt pas tot leven rond half 7 ´s avonds tot een stuk in de nacht. We kunnen ons voorstellen dat je heel creatief moet zijn om je hier bezig te houden. Er is hier immers niet echt iets te beleven.
Deze avond nodigden we de hele familie uit voor het afscheidsdiner. Hier is het drukkend warm in de 30 graden. Bewaar wat sneeuw voor ons. KUS MIEKE en c0
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten