05 oktober 2009

Back in Bigand

Nu zo een mooie reis was het raar om terug in Bigand toetekomen. Alle mensen hadden hier weer vanalles meegemaakt en ik was er gelijk eventjes uitgevallen,maar het kwam al snel goed want er was hier namelijk een EXPO. Dan zijn er allemaal kraampjes en dingen op 1 plaats. Wel terug gezellig. En er waren ook spelletjes gelijk in een pretpark. Zo een klein ding die dan super snel ronddraaid. Maar dat lijkt hier toch echt zo gevaarlijk. Dat noemt de ZAMBA en dat was nu toch echt zoooo klein, dan gaan er daar ongeveer 8 mensen in zitten en dan draait dat super snel rond... ,maar hier beseffen ze toch soms niet hoe gevaarlijk zoiets kan zijn. EN TOCH ben ik erin gegaan met mijn zussen hahahah.... (ik geef toe... met schrik in de broek )

Bedankt voor alle leuke reacties op de SORPRESA van mijn ouders maar jammer genoeg is het zo zwaar dat ik het nog niet heb kunnen openen..., maar ik doe echt heel veel mijn best. Ik heb gisteren een stuk kunnen downloaden en vandaag ga ik een ander stuk doen als dat lukt. IK HOOP HET want volgens de reacties te zien is het ZOOO moooiii ... en nu hebben jullie me wel heel jaloers en benieuwd gemaakt...

En als laatste zou ik inderdaad willen vragen wie die anonieme schrijver was op mijn blog... Hij of Zij die heeft geschreven dat hij ook naar Iguazu is geweest... Inderdaad het is ongelooflijk indrukwekkend hoe stil je van zoiets wordt..
En daarnaast is het ongelooflijk dat het zo duidelijk is dat de Natuur toch veel sterker blijft dan de Mens.
En als aller laatste .. ik kreeg tranen in mijn ogen bij de zin dat er zoveel mensen me missen. Je kan niet geloven hoeveel deugd dat doet als je in een heel ver land zit waar je eigenlijk nog steeds geen enkele persoon goed kent, alleen maar DENKT dat je ze kent ....

Dikke zoen
en tot de volgende
hihi dat is echt een typische zin ...

Line

1 opmerking:

  1. Hier is het intussen echt herfst geworden, zussie. Met veel wind en regenvlagen. OH mooie dagen.... k hou zo van die mooie dagen... ze hebben lang geduurd deze zomer onze mooie dagen. We zijn verwend geweest, wat maakt dat we nu nog geen zin hebben in dikke truien, sjaals en laarzen. Maar we zullen niet anders kunnen. In mijn klaslokaal is het alweer frisjes in de ochtend. Ons oud gebouw is nog niet goed geïsoleerd.
    De dagen gaan voorbij hier en elke dag spreken we over jou, denken we aan jou... hoe zou het kunnen dat jij NIET gemist wordt?
    We hopen dat je snel onze verrassing kan openen. Geen internetcafé in Bigand die wat zwaardere dingen kan binnen halen?
    Succes, want het is de moeite. Uw papa heeft er zijn werk aan gehad....
    KUS, mama

    BeantwoordenVerwijderen