Mi viaje a IGUAZU

Zondag 27-09

Ik vertrek met een prive taxi richting Rosario om 7 uur in de ochtend. Het was nog een grappige rit want die meneer brengt me altijd en ik kan eigenlijk nog goed praten met hem.
Hij heeft me uitgelegd dat het hier op de grote baan heel gevaarlijk is omdat er geen snelheidsbeperkingen zijn. En soms zijn er wel snelheidsbeperkingen maar niemand houdt zich daar aan ... en als de politie dat ziet dan kunnen ze nog altijd onderhandelen ... heel grappig !!!

Toen ik toekwam in de terminal van alle bussen in Rosario had ik een raar gevoel. Ik dacht dat ik naar Belgie ging. Een gevoel die eigenlijk niet zo tof is,maar die ik niet kon doen verdwijnen.
Toen ik Margaux, Manou en de andere meisjes van Belgie zag vond ik dat wel heel leuk. We komen echt heel goed overeen met elkaar.

En toen vertrokken we...
Het was al van de eerste keer duidelijk dat er groepen werden gevormd van de landen die er waren.
De meisjes en jongens van Nederland waren altijd samen en deze deden nu niet echt hun best om Spaans te praten... En de meisjes en jongens van Duitsland vormden ook een andere groep die ook heel de tijd in het Duits aan het praten waren ..
Maar WIJ ALS BELGJES waren in de minderheid en we hebben een Waals meisje die geen nederlands of geen duits verstaat. Dus voor haar was dat heel erg eigenlijk want ze kon niemand verstaan ... daarom praten wij als Belgjes altijd altijd altijd in het SPAANS... zodanig het waalse meisje ons kan verstaan....,maar daardoor vormden we geen grote groep. Het waren allemaal kleine groepjes, echt jammer eigenlijk.
Maar de coordinators die mee waren ( Nacho en Sanchi ... twee jongens van 18 en 20 jaar) die vonden ons natuurlijk het leukste omdat zij ook geen nederlands of duits verstonden.
Dus elke avond zaten wij met alle BELGEN en met 1 van coordinators op onze kamer te praten over heel veel dingen.
Dat was heeel leuk----

Maar oke... nu mijn verhaal verder vertellen....
De reis duurde ongeveer 24 uur. We zijn gestopt om 7 uur s'morgens om ruines te gaan bekijken en daarna gestopt om grotten en mijnen van mooie stenen te gaan bezoeken.
Het was wel leuk om zo dingen te bezoeken, maar door de lange reis is dat ook wel vermoeiend.

Daartussen zagen we een film in de bus en SCHATJE je gelooft het of nooit, maar de film die we zagen in de bus was " Marley and Me" ...
Dat is de laatste film die we samen hebben gezien ...

Toen reden we naar de grens van Argentinie en Brazilie... omdat ons hotel in BRAZILIE was...
(Camille Daman dat deed me ongelooflijk aan jou denken en toen miste ik je wel eventjes samen met Ash en Gaelle en Ege en Celine ... hehe)
En daarna moesten we normaal kunnen slapen in de bus... jammer genoeg zat ik naast een oude meneer die heel heeel heeeeeeel luid snurkte...
In het begin kan je daar mee lachen, maar als je uiteindelijk niet in slaap kunt vallen was het wel minder leuk... We hebben echt vanalles gedaan om hem wakker te proberen maken maar dat lukte echt niet.
Ik heb uiteindelijk ongeveer 4 uurtjes geslapen.

Toen we aankwamen in het hotel was het voor mij een DROOM... ik had een mooie badkamer met een mooie douche waar altijd WARM water uitkwam wanneer ik het wou.
Ik had een WC met een bril waarop ik altijd kaka kon doen en een WC die nooit verstopt zou geraken... en daarnaast had ik mijn twee vriendinnetjes van Belgie waar ik echt goed mee overeen kom en waarmee ik gezellige tijden heb beleefd op de kamer !!!!
ONGELOOFLIJKE LUXE ... en in vergelijking met mijn huis in Belgie... EEN KROT hahahaha

In mijn hotel heb ik dus wel goed geslapen na een lekkere warme douche...
De volgende ochtend moesten we opstaan om 6.45 om om 7.15 te kunnen vertrekken met een volle maag van het ongelooflijk LEKKERE ontbijt...
Er was annanas, watermeloen, cake, bruin brood, kaas, alles alles alles mmmm
Om 7.30 vertrokken we richting het park van Iguazu van de Argentijnse kant...
Toen we daar toekwamen kreeg ik rare gevoelens in mijn buik. Ik werd heel zenuwachtig en ik kreeg heel veel zin om de watervallen te zien. Zeker omdat Matti en Sam deze ook hebben gezien.
We moesten ongeveer nog 20 minuten stappen en plots zonder dat ik het besefte bevond me voor mijn ogen het meest mooiste, grootste en ongelooflijkste ding die ik ooit heb gezien. " La garganta del diablo " ,zo noemt de grootste waterval van het Iguazupark, dit wil zeggen "de keel van de duivel of duivelskeel".
WAAAWWW ... van de schok kreeg ik tranen in mijn ogen en ik werd heel emotioneel.
Plots miste ik alles in Belgie. Omdat ik deze gevoelens wou delen met jullie. Normaal deel ik altijd
emotionele gevoelens met jullie... en nu was ik alleen ...

De volgende dag gingen we de wattervallen van de Braziliaanse kant gaan bekijken. Alleen bleven we nu niet met de voeten op droge grond,maar gingen we met de boot onder de watervallen... alweer een fantastische ervaring.
Deze ervaringen zijn echt moeilijk te beschrijven hier op mijn blog omdat ze bij mij eigenlijk zoveel gevoelens naar boven hebben gebracht kan ik er geen woorden voor vinden.
Heel raar eigenlijk ....
Ik kan alleen maar zeggen dat het ONGELOOFLIJK MOOI was en dat ik blij ben dat ik nog eens met mijn mama en papa mag gaan om er beter van te kunnen genieten en mijn emoties met hen te kunnen delen...

De laatste dag zijn we gewoon naar de stad gegaan ... totaal niet zo speciaal, maar dat was leuk met de groep. Toen was de groep toch al iets dichter bijelkaar gegroeid.
In deze week hebben we heel veel gegeten. Ik heb gegeten voor een jaar denk ik ...omdat er zoveel buffet was. Als er buffet is wil je altijd van alles proberen. Het was heel lekker. Dus geen nood ik ga hier zeker niet dood van de honger... hihi INTEGENDEEL .. ik ga bijna dood van een buik die ga exploderen ... hhihihi GRAPJE

In de terug reis had ik echt geen zin om naar hier terug te komen. Omdat we net zo een hoogte punt hadden meegemaakt. Margaux had een beetje hetzelfde gevoel.
Plots moet je dan weer in het gezin waar je niet elke dag iets te doen hebt... , maar eigenlijk ben ik wel blij hoor met mijn gezin . Ze zijn lief, maar soms arm... ( ale niet soms.. altijd eh .. )

Ik heb echt wel gewoon ALWEER beseft dat jullie de belangrijkste mensen in mijn leven zijn mama en papa en sam en matti en jaa... heel mijn familie eh ....
En ik mis jullie echt wel veel nu ...
Het is nog maar 2 maandjes en een beetje ik kom terug... het zal wel snel gaan ...

ik hou van jullie

en SORRY BROERTJE dat het zo een lange tekst is... voor jou is dat wat moeilijk om te lezen he ... hihihihi
maar ja ik heb een week vol gevoelens meegemaakt... daarom

Pauline GELUKKIGE VERJAARDAG dat je er mag van genieten

en Bomma, bompa en Oma .. ik hou van jullie en ook jullie mis ik hier veel want hier heb ik niet zo'n leuke grootouders...

dikke zoenen van de Argentijnse,maar toch nog steeds echte BELGISCHE line